یکی از مهم ترین بحث های این روزای فوتبال، خسته کننده بودن سبک منسوب به گواردیولا، یعنی تیکی تاکاست. این که این سبک خسته کننده شده یا نه، تصمیم به عهده مخاطبان، اما من شخصا به عنوان یک هوادار سبک گواردیولا و قبل از او، یوهان کرایف، تصمیم گرفتم که کمی کلی تر نگاه کنم.
فوتبال کامل، رینوس میشل و کرایف
اول باید قبل هر توضیحی به این نکته اشاره کنم، کسانی که جز مقالات، نوشته ها و شنیده ها، اطلاعات دیگری از این تیم ندارند هر گونه پیش زمینه ی ذهنی در مورد روش بازی این تیم را از ذهن خارج کنند.
پس از موفقیت های پیاپی بارسا و سبک بازی بی نظیر و بسیار زیبای این تیم در 3 سال ابتدایی، خود به خود باعث مقایسه با بزرگان تاریخ شد که آژاکس دهه ی 70 به خاطر شباهت هایی همچون تکیه بر آکادمی و از همه مهمتر یکسان بودن رگه ی اصلی هر دو تیم (یوهان کرایف)، بیشتر از تیم هایی همچون رئال دی استفانو یا میلان ساکی در میزان مقایسه قرار می گرفت و البته این امر باعث به وجود آمدن یک پس زمینه ی ذهنی در مورد سبک بازی آژاکس شد که آنها هم همانند بارسا بازی می کردند و توپ را می چرخاندند.